Sawasdee Kaaaa

Na een 18 uur durende vlucht betreden we dan eindelijke de Thaise grond in Bangkok. Op dit moment bestaat 'we' uit yours truly, Danny, Cornelis, Cornelie en Kees. (Kees zit overigens nog in de buik van Cornelie en heet niet echt Kees. Nog niet.) Aircolucht en boterhammen worden vervangen door smog en fried rice.
Nadat we in het hotel hebben ingecheckt en ergens een hapje gaan eten duurt het niet lang voordat we worden aangesproken door een Thaise vrouw die graag wil weten waar we vandaan komen 'omdat we zo lang zijn'. Daarmee kan ze onmogelijk mij bedoelen. Zij is dan ook meteen een van de weinige Thaise mensen in Bangkok die ons niet meteen wat aan proberen te smeren. Naast de verkopers rondom Koh San Road die 100, 250 of 500 bath naar je schreeuwen bestaat het geluid van Bangkok vooral uit tuktuk-chauffeurs die plopgeluidjes maken, zodat je weet dat ze je naar beruchte pingpongshows kunnen brengen. De tuktuks zorgen er overigens voor dat Bangkok een veel vrolijkere uitstraling krijgt. De felgekleurde karretjes op 3 wielen met regenboogkleurige lampjes leiden je af van de ingestorte huizen, dronken Britse zelfverklaarde backpackers Na een tijdje weten we een echte ladyboy te spotten in de jungle van de kraampjes en nachtclubs. Eerlijk is eerlijk, ze zien er beter uit dan de meeste vrouwen die daar rond huppelen. Misschien verkopen ze bij die kraampjes ook wel blinddoeken voor Danny.
Er is nog geen sprake geweest van de zogenaamde cultuurshock, op de babykomodovaranen in het park en de bumgun (de spuitslang bij de wc) in plaats van wc-papier. Ik heb een hele avond gespendeerd aan het bekijken van tutorials op youtube hoe je dat ding in hemelsnaam moet gebruiken na de nachtmerrie van de eerste keer. Het gaat echt ALLE kanten op. Echt waar, wie verzint zoiets. Aangezien er nog geen vrouw is geweest die me kan vertellen hoe je dat doet zonder je blote handen te gebruiken, hou ik het al 3 dagen op. Oh bumgun, jij en ik zullen nooit goede vrienden worden.
Op naar Ayuthaya!